تاثیر مکیدن غیر تغذیه ای بر وزن گیری نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان

نقش اجرای مداخلات در مورد تغذیه مانند مکیدن غیرتغذیه ای در طی گاواژ، در بهبود عملکرد تغذیه ای و کسب مهارتهای لازم برای تغذیه دهانی نوزادان نارس مشخص شده، اما نتایج ضد و نقیضی در زمینه تاثیر این مداخلات بر وزن گیری این نوزادان منتشر گردیده است. در یک کارآزمایی بالینی دو سوکور تعداد ۶۴ نوزاد نارس به طور تصادفی در گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. مادران در گروه آزمون، سه بار در روز (ابتدای صبح، ظهر و بعد از ظهر) هر بار در ده دقیقه اول گاواژ، تحریک دهانی با پستانک را برای نوزاد انجام می دادند. نوزادان گروه کنترل مراقبت های روتین بخش را دریافت می کردند. جهت کاهش اثر مداخله گر حضور مادر در گروه آزمون، مادران گروه کنترل نیز در زمان گاواژ کنار نوزاد قرار می گرفتند. در ۲ گروه، وزن نوزاد بدون پوشش، به طور روزانه در ابتدای شیفت صبح و قبل از تغذیه نوزاد، توسط یک فرد آموزش دیده، اندازه گیری می شد. علی رغم مشابهت در میزان کالری دریافتی در گروهها، افزایش وزن روزانه نوزادان در گروه آزمون به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (۱۰.۹ گرم افزایش وزن در گروه آزمون، در مقابل ۳.۲ گرم کاهش وزن در گروه کنترل، ۰.۰۱=P). با توجه به تاثیر مثبت مکیدن پستانک بر وزن گیری نوزادان نارس، استفاده از این روش در طی گاواژ نوزادان بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Non- nutritive sucking , weight gain , preterm infant , مکیدن غیر تغذیه ای , وزن گیری , نوزاد نارس