اثربخشی معنادرمانی گروهی فرانکل بر بهزیستی روان شناختی و شادکامی دانش آموزان بی سرپرست و بدسرپرست

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی فرانکل بر بهزیستی روان شناختی و شادکامی دانش آموزان بی سرپرست یا بدسرپرست تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی«ره» شهرستان اردبیل بود. برای وصول به این هدف، از بین جامعه آماری که شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان کمیته امداد امام خمینی«ره» شهرستان اردبیل در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ می باشد، ۳۲ دانش آموز(دارای میانگین پایین تر از نقطه برش در مقیاس بهزیستی روان شناختی و شادکامی) از میان جامعه آماری به صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه ی محقق ساخته، پرسش نامه ی بهزیستی روان شناختی و مقیاس شادکامی بود. ضمن آنکه روش تحقیق پژوهش حاضر یک مطالعه ی آزمایشی با کار آزمایی بالینی است که با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد، داده های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین دو گروه دانش آموزان تحت پوشش و گروه کنترل در خودمختاری، تسلط محیطی، رشد شخصی، ارتباط مثبت، هدفمندی در زندگی، پذیرش خود و شادکامی تفاوت معنی داری وجود دارد. بدین معنی که بین دو گروه بعد از آموزش معنادرمانی خودمختاری، تسلط محیطی، رشد شخصی، ارتباط مثبت، هدفمندی در زندگی، پذیرش خود و شادکامی افزایش یافته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از آموزش معنادرمانی می توان برای ارتقاء بهزیستی روان شناختی و شادکامی دانش­آموزان تحت پوشش کمیته امداد امام­خمینی«ره» استفاده نمود.

Keywords:

هوش معنوی , بهزیستی روان شناختی , شادکامی