وزن دهی بهینه به سوال ها و خرده آزمون های ورودی برای ساخت نمره کل ترکیبی

این تحقیق به منظور وزن دهی بهینه به خرده آزمون ها و سوال های آزمون سراسری برای ساخت نمره کل ترکیبی انجام شده است. هدف نهایی این تحقیق پایین آوردن خطای اندازه گیری نمره کل ترکیبی بر اساس نظریه کلاسیک آزمون سازی بود. وزن دهی در سه سطح صورت گرفته است نخست آزمون سی سوالی چهارگزینه ای حساب دیفرانسیل که نمونه آن ۳۴۰۹ نفر بود بر اساس وزن دهی در سطح گزینه های سوال (درصد محبوبیت گزینه ها، نمره فرمولی) و در سطح سوال (سرجمع ساده بدون وزن یا وزن موثر سوال، وزن عاملی سوال و وزن دشواری سوال) وزن دهی شده اند. همچنین در سطح خرده آزمون یک مجموعه آزمون سراسری دستیاری پزشکی با پنج خرده آزمون با طول برابر شش سوال که نمونه آن ۳۵۷۲ نفر بود نیز به روش های مختلف (متوسط ضریب همبستگی پیرسون، وزن عاملی و ضرایب رگرسیون) وزن دهی شده اند. به علاوه یک مجموعه آزمون دستیاری پزشکی دیگر با طول خرده آزمون های نابرابر به ترتیب ۴۵، ۲۶، ۲۴، ۶ و ۶ سوال که در بین گروه ۳۶۳۸ نفری اجرا شده بر اساس وزن موثر خود خرده آزمون ها (بدون وزن) مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق نشان داد که روش نمره فرمولی بیشترین واریانس خطا را نسبت به دیگر روش ها تولید می کند. تنها وزن دهی بر اساس دشواری سوال می تواند رتبه بندی افراد را به نفع افراد شایسته تر تغییر دهد و دیگر روش های وزن دهی برای افزایش پایایی رضایت بخش نیستند و ضریب پایایی آزمون در همان ابتدا تحت تاثیر سوال های خوب و خرده آزمون های خوش ساخت با طول بهینه است. 

Keywords:

وزن دهی , نمره کل ترکیبی , نظریه کلاسیک آزمون سازی , ضریب پایایی , نمره واقعی , خطای اندازه گیری , نمره فرمولی