سلامت روان سالمندان شهرکرد و ارتباط آن با عوامل جمعیتی و اجتماعی

گزارش اخیر سازمان بهداشت جهانی حاکی از آن است که اختلالات روانی حدود ۱۰ درصد از افراد بالغ، جوامع را گرفتار کرده است و بروز آن رو به افزایش است [۱]. از سویی مطالعات متعدد بیانگر آن است که با افزایش سن، اختلالات روانی افزایش می یابد. به منظور بررسی وضعیت سلامت روان سالمندان و ارتباط آن با عوامل جمعیتی و اجتماعی، مطالعه ای توصیفی بر روی۴۰۰ سالمند ساکن شهرکرد، که به طور تصادفی انتخاب شدند انجام شد. وضعیت سلامت روان، به وسیله پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-۲۸) که برای سالمندان ایرانی استاندارد شده است[۲]، مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیرهای جمعیتی و اجتماعی از طریق پرسشنامه ای حاوی ۱۰ سوال جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای و رگرسیون لجستیک به وسیله نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج این بررسی نشان داد، ۸/۵۶ درصد از سالمندان تحت مطالعه مشکوک به اختلال کلی بودند و ۵۳ درصد جسمانی سازی علائم ، ۵/۵۳ درصد اضطراب، ۸/۳۷ درصد اختلال عملکرد اجتماعی و ۴۵ درصد افسردگی داشتند. در بررسی ارتباط هر یک از متغیرهای وابسته با تک تک متغیرهای مستقل بین متغیرهای جنس، وضعیت تاهل، وضعیت زندگی، وضعیت تحصیلی و شرکت در فعالیت اجتماعی با مشکوک بودن به اختلال کلی، ارتباط آماری معنی داری به دست آمد (۰.۰۵>P)؛ ولی اختلاف معنی داری بین دو گروه سنی ۶۰ تا ۶۹ سال و ۷۰ سال به بالا، ملاحظه نشد. مطابق نتایج حاصل از انجام مدل رگرسیون، تنها رابطه جنس و وضعیت تحصیلی با اختلال کلی، معنی دار بود. بر اساس نتایج این پژوهش، اختلالات روانی از جمله معضلات مهم در سالمندان بوده و بیش از ۵۰ درصد از این افراد به نوعی با این معضل روبه رو هستند و این مشکل در زنان بیش از مردان به چشم می خورد و با وضعیت هایی از قبیل بدون همسر بودن، تنها زندگی کردن، بی سوادی و عدم فعالیت های اجتماعی افزایش می یابد. مشکلات فوق در تمام گروه های سنی سالمندان تقریبا به طور یکنواخت مشاهده می شود.

Keywords:

Mental Health , Aging , GHQ-۲۸ , سلامت روان , سالمند , GHQ-۲۸