پیشبینی اعتیاد به تلفن همراه بر اساس احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی با نقش تعدیلگر جنسیت در دانشجویان کارشناسی دانشگاههای آزاد اسلامی تهران

پژوهش حاضر با هدف پیشبینی اعتیاد به تلفن همراه بر اساس احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی با نقش تعدیلگر جنسیت در دانشجویان کارشناسی دانشگاههای آزاد اسلامی تهران انجام شد. این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاههای آزاد اسلامی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش جمع­آوری داده­ها بر اساس پرسشنامه اعتیاد به گوشی هوشمند سواری (۱۳۹۲)، پرسشنامهی احساس تنهایی کالیفرنیا- ویرایش سوم (۱۹۹۶) و پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به­دست آمده از اجرای پرسشنامه­ها از طریق نرم­افزار SPSS ۲۳ در دو بخش توصیفی (انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین اعتیاد به تلفن همراه و احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی دانشجویان رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین احساس تنهایی و اضطراب اجتماعی، قادر به پیشبینی اعتیاد به تلفن همراه در دانشجویان میباشد. به علاوه اینکه جنسیت دانشجویان تفاوت قابل توجهی در نتایج حاصل از پژوهش ایجاد نکرده است.

Keywords:

Mobile phone addiction , loneliness , social anxiety , اعتیاد به تلفن همراه , احساس تنهایی , اضطراب اجتماعی