اثربخشی درمان خودهیپنوتیزمی بر کاهش نشانه های اختلال پرخوری عصبی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان خودهیپنوتیزمی بر کاهش نشانه های اختلال پرخوری عصبی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش نمونه آماری شامل ۴۰ نفر از سن ۱۸ تا ۵۰ ساله که با استفاده از نمونه گیری در دسترس هدفمند از ۳ باشگاه ورزشی در شهر شیراز انتخاب شدند. ۲۰ نفر در گروه آزمایش و ۲۰ نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. ابزار تحقیق پرسشنامه های ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه اختلال خوردن بود که از پایایی و روایی مناسبی برخوردار است. تعداد جلسات هیپنوتیزم برای هر یک از افراد گروه آزمایش، ۱۰ جلسه در طول دو هفته بود. گروه کنترل در مدتی که مداخله گروه آزمون سپری می شد تحت گذر زمان بودند. داده های آماری از طریق آنالیز کواریانس (آنکوا) در سطح ۰۵ / ۰˂ pم ورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ استفاده شد. نتیجه ی مطالعه نشان داد که اثر متغیر مستقل گروه معنادار شد. لذا به نظر می رسد که خودهیپنوتیزمی بر کاهش نشانه های اختلال پرخوری عصبی تاثیر خواهد گذاشت.

Keywords:

خودهیپنوتیزمی , اختلال پرخوری عصبی.