بررسی نقش عناصر آب و خاک در پایداری مسکن کویری

امروزه معماری معاصر با فراموش نمودن ارزشهای معماری بومی، صدمات بسیاری را متوجه کاربران خود نموده است.یکی از این مشکلات، بحث انرژی و بحران جهانی آن میباشد که گریبانگیر جوامع صنعتی شده است. در جهان امروز که گرانی و کمبود انرژی فسیلی و صرفهجویی در هزینهها موردنظر است؛ توجه به سیستم ساختمانسازی متناسب با اقلیم و استفاده بهینه از منابع طبیعی، موردنظر طراحان قرار گرفته است. در معماری پایدار سعی بر آن است که به طبیعت و محیط زیست احترام گذاشته شود و این همان امری است که در معماری سنتی ما نیز به نحو شاخص مورد استفاده قرار گرفته است. مسکن سنتی ایران، واجد شاخصهای معماری پایدار بوده و همچنان پس از گذشت سالیان دراز توانسته است به مسائل زیست محیطی خود پاسخ دهد. با درنظر داشتن این موضوعات می باید نگرش جدیدی منطبق بر معماری پایدار، با بکارگیری تکنولوژی و استفاده از روشهای ساخت بومی، و توجه به پیشینه معماری ایران، مدنظر قرار گیرد. این مقاله بر آن است تا به بررسی دو عنصر اصلی آب و خاک از عناصر چهارگانه و نقش آنها در پایداری خانههای کویری بپردازد. روشتحقیق اصلی مبتنی بر روش تطبیقی و براساس مطالعات کتابخانه ای میباشد.