بررسی اثرات میراگرهای مایع هماهنگ شده در کاهش پاسخ لرزه ای ساختمانهای برشی

استفاده ازسیستمهای میراگر مایع هماهنگ شده (TLD) از روشهای کنترل لرزه ای نافعال است که در سالهای اخیر برای کاهش پاسخ دینامیکی سازه ها مورد توجه قرار گرفته است. اساس کار سیستمهای TLD به توسعه موجهای ضربه ای بر روی سطح آزاد مایع که در نهایت به استهلاک انرژی دینامیکی القا شده منجر می شود، استوار است. این گونه سیستمها به دلیل هزینه کم و نصب آسان، بر اساس پدیده شکست موج در مخازن مستطیلی کم عمق می توانند با افزایش میرایی برای سازه های موجود نیز مورد توجه قرار گیرند. از جمله عوامل موثر در رفتار کنترلی TLDها میرایی آنهاست که ناشی از میرایی داخلی نوسانات آب و شبکه های میانی میراکننده است. در این تحقیق با استفاده از نتایج آزمایشهای تجربی انجام شده بر روی سیستمهای TLD دارای شبکه های میانی، رفتار دینامیکی سیستمهای TLD با میراگر جرمی هماهنگ شده (TMD) که پارامترهای دینامیکی آن به صورت تابع وابسته به شدت تحریک در هر لحظه اند، معادل سازی شده و معادلات دینامیکی غیرخطی حاکم بر مجموعه سازه و TMD معادل با روش تحلیل مودال مختلط (تعمیم یافته) حل می شوند. کاربرد روش به کار رفته با مقایسه نتایج تحلیل یک ساختمان ۱۰ طبقه با زمان تناوب اصلی ۲ ثانیه تحت اثر شتاب نگاشتهای متفاوت مورد بررسی قرار می گیرد.