تعیین قطر بهینه دبی سنج های مورد نیاز در نقاط کلیدی شبکه آب برای پایش هدررفت سامانه های آب رسانی (مطالعه موردی: قرداد کاهش آب بدون درآمد روستاهای بخش زیار اصفهان)

یکی از معضلات شبکه های آبرسانی، حجم بالای هدر رفت در آنها می باشد. کاهش و کنترل هدررفت آب مخصوصا برای کشورهایی که مقدار هدررفت آب در آنها بالا است کاملا ضروری است. وجود هدررفت آب در شبکه های توزیع علاوه بر زبان های اقتصادی قابل توجه، از دیدگاه اجتماعی نیز بسیار نامطلوب بوده و انگیزه مصرف کنندگان را برای صرفه جویی و مدیریت مصرف آب شرب کاهش می دهد. یکی از نکات کلیدی در قراردادهای کاهش آب بدون درآمد، تخمین دقیق میزان هدررفت واقعی می باشد. بسیار دیده شده که به علت برآورد بیشتر یا کمتر آب بدون درآمد، شرکتهای آب و فاضلاب در مرحله اجرای این پروژه ها دچار چالش های جدی با سرمایه گذاران و پیمانکاران شده اند. یکی از دلایل اصلی خطا در تخمین نشت، عدم انتخاب صحیح قطر دبی سنجهای الکترومغناطیس برای پایش نشت شبکه می باشد. هدف اصلی از مطالعه حاضر تعیین قطر بهینه دبی سنج های الکترو مغناطیس برای پایش هدررفت واقعی بر اساس محاسبات مربوط به جریان حداقل و حداکثر می باشد. در این مقاله روند تخمین دقیق و صحیح جریان حداقل و حداکثر بر اساس مشخصات شبکه و پارامترهای بهره برداری نظیر فشار انجام شد. سپس با استفاده از منحنی دقت دبی سنجهای الکترومغناطیس و جریان های حداقل و حداکثر بدست آمده، قطر بهینه برای هر یک از دبی سنجهای پیشنهادی برای دو روستای جنوبی شهرستان اصفهان شامل روستاهای کبوترآباد و شیدان بدست آمد. نتایج این مقاله می تواند به مدیران و متخصصان حوزه آب بدون درآمد در فرآیند تصمیم گیری به خصوص در مرحله اجرای قراردادهای کاهش هدر رفت کمک شایانی کند.

Keywords:

دبی سنج الکترومغناطیس , هدررفت آب , قرارداد کاهش آب بدون در آمد