واکاوی پیشران های نافرمانی مدنی منابع انسانی در سازمان های دولتی (رویکرد دلفی فازی)

با وجود کاربرد گسترده مدل­های نافرمانی مدنی منابع انسانی، هنوز ابعاد و مولفه­های پیشران آن در سازمان­های ایرانی به خوبی روشن نیست. هدف این مقاله شناسایی و واکاوی پیشران­های نافرمانی مدنی منابع انسانی در سازمان­های دولتی با رویکرد دلفی فازی است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و گردآوری داده­ها با رویکرد فراترکیب انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان و متخصصان مدیریت منابع انسانی سازمان­های دولتی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ و مجموع ۸۰ پژوهش منتشر شده در بازه زمانی سال­های ۱۹۷۵ تا ۲۰۲۲ می­باشد. حجم نمونه جامعه آماری اول ۱۵ و دوم ۳۲ که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. روش تجزیه و تحلیل داده­ها رویکرد دلفی فازی می­باشد. روابی و پایایی آن­ها به ترتیب، با استفاده از شاخص CVR  و آزمون کاپای کوهن  با ضریب ۸۹/۰ و ۹۲/۰ محاسبه شد و روایی محتوایی تایید شد. نتایج نشان داد که پیشران­های نافرمانی مدنی منابع انسانی در سازمان را می­توان در سه بعد فردی، سازمانی، محیطی و ۵۵ مولفه برای سازمان­های دولتی در ایران استخراج کرده دسته­بندی کرد. پیشران­های نافرمانی مدنی منابع انسانی استخراج شده برای سازمان­های دولتی در این پژوهش می­تواند نافرمانی مدنی کارکنان در سازمان­های دولتی را ارزیابی کند و با توجه به بهره­گیری از مدل­های مختلف استفاده شده، نظرات خبرگان و تجارب موفق اقدام به ارائه راهکارهای برای کاهش نافرمانی مدنی در سازمان نمایند.

Keywords:

منابع انسانی , پیشران ها , نافرمانی مدنی , سازمان دولتی