تاثیر صدور گواهینامه یک ساله موقت به همراه آموزش برای دریافت گواهینامه دائم در بروز و شدت سوانح ترافیکی ایران

این مطالعه با هدف بررسی برخی از مداخلات پلیس راهنمایی و رانندگی در سال های اخیر، شامل تاثیر صدور گواهی نامه یک ساله موقت به همراه آموزش برای دریافت گواهینامه در بروز تصادفات و شدت صدمات (جرحی یا فوتی) ناشی از سوانح وحوادث ترافیکی موجود طراحی شده است. در هر دو مرحله قبل و بعد از مداخله، داده های مربوط به شدت سوانح ترافیکی (فوتی یا جرحی مشخص شده توسط پلیس راهور) (زیر ۲۳ سال) که در طول یک سال قبل تا دو سال پس از اجرای قانون اجباری شدن کمریند ایمنی جمع آوری شده است، طبقه بندی و مقایسه شد و اثر مداخله مورد سنجش قرار گرفت. در کل تصادفات، نسبت رانندگان زیر ۲۳ سال از کل رانندگان دارای گواهینامه پایه ۲ در سال قبل از اجرای قانون گواهینامه موقت، ۸/۲۲ درصد بوده است که این رقم در سا ل های اول و دوم پس از اجرای قانون دریافت کنندگان گواهینامه ب ۱ موقت که زیر ۲۳ سال سن داشتند، به ترتیب به ۵/۱۵ و ۱/۱۶ درصد از کل رانندگان تقلیل یافته است. این کاهش حدود ۷ درصدی از نسبت تصادفات در رانندگان زیر ۲۳ سال، پس از اجرای قانون صدور گواهینامه موقت، از نظر آماری نیز معنی دار بود (۰۰۱/۰>P). قانون صدور گواهینامه موقت ب ۱ در کاهش تعداد تصادفات رانندگان، موثر بوده است. تداوم رانندگی با گواهینامه، به صورت مشروط و لغو اعتبار گواهینامه در صورت بروز تخلفات زیاد، همراه با درج امتیاز منفی برای متخلفان یا تعلیق آن ممکن است بتواند در پیشگیری از سوانح رانندگی به صورت دراز مدت موثر باشد.

Keywords:

Traffic injuries , Provisional driver licensing , Accident , Transport , سوانح ترافیکی , گواهینامه یک ساله موقت , تصادف , حمل و نقل