بررسی معیارهای مدیریت فضای سبز شهری در رسیدن به توسعه پایدار در کلانشهرها

بعد از دو قرن تلاش انسان برای صنعتی شدن، عقلای جوامع مختلف تصمیم گرفتهاند با ایجاد محیط زیست طبیعی و حفظ و نگهداری از آن در اکوسیستم های بزرگ که شهرهای بزرگ را نیز در بر می گیرد قدم در راه ایجاد توسعهای پایدار بردارند. این پایداری که شامل اجزای ساخته شده محیط شهری است باید با تبیین برنامه ای مدون که شامل محیط زیست درون شهری و نگهداری اصولی از فضاهای سبز شهری است اجرا و برای رسیدن به آن تلاش شود. فضاهای سبز شهری از اهمیت فوق العاده زیادی در بالا بردن کیفیت جوامع شهری برخوردارند. گسترش فیزیکی شهرهای بزرگ و همچنین نوع زندگی امروزی، تقاضا برای گسترش فضای سبز و ایجاد پارک ها را در شهرها به دنبال داشته است. بنابراین با توجه به اهمیت وجود این مکان ها در فضاهای شهری و بدلیل ضرورت ایمنی در آن ها، مدیریت صحیح در حل این مساله از طریق برنامه ریزی و طراحی زیست محیطی مناسب مانند ایجاد بام سبز و افزایش سرانه فضای سبز شهری از اهمیت خاصی برخوردار است. برنامه ریزی و طراحی محیطی با شناخت ویژگیهای مکانی و شرایط محیطی، در کنار سایر اقدامات دیگر در افزایش ایمنی پارک ها موثر است، هدف پژوهش حاضر بررسی معیارهای مدیریت فضای سبز شهری در رسیدن به توسعه پایدار در کلانشهرها با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. در نتیجه می توان گفت فضای سیز بخشی از سیمای شهر را تشکیل می دهد. اهمیت فضاهای سبز در محیط شهری، تا آن حد است که به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع مطرح است. ساماندهی نادرست فضاهای سبز شهری منجر به ایجاد ناهنجاری هایی از جمله: استفاده کم کاربران از فضاهای سبز ایجاد شده، آشفتگی در سیمای شهری، عدم تعاملات اجتماعی مناسب، مشکلات مدیریت و نگهداری، کاهش امنیت روانی و اجتماعی و غیره می شود. که در این بین ایجاد بام سبز از دیدگاه زیست محیطی ضرورت بررسی و اهمیت به ایجاد فضای سبز شهری را مهم نموده است.

Keywords:

مدیریت , فضای سبز شهری , توسعه پایدار , کلانشهرها