تحلیل عناصر بلاغی در غزل«پلنگ وماه»حسین منزوی

غزل پلنگ و ماه حسین منزوی یکی از تاثیر گذار ترین اشعار معاصر است که تصاویر تازه و بدیعی دارد که پرداختن به این تصاویر با استفاده از علم بلاغت، به ویژه علوم بیان و بدیع، برای مخاطبین غزل معاصر امری قابل اهمیت است. علاوه بر این با توجه به وجود اشعار و ابیات تکراری و کهن به عنوان موارد و مصادیق فنون بدیعی در کتب بلاغی، رفته رفته درک مخاطبان و دانشجویان از این کتب رو به کاهش است و استفاده از مثالهای معاصر در علم بلاغت ضروری مینماید. در این پژوهش سعی بر آن است تا با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی، علاوه بر بازشناسی صنعات بلاغی موجود در این غزل، به این پرسش که ))رویکرد حسین منزوی در غزل پلنگ و ماه نسبت به صنایع ادبی چگونه است؟(( پاسخ داده شود. نتیجه ی حاصل از این پژوهش آن است که گرچه غزل پلنگ و ماه فضایی اسطورهای و نمادین دارد و به واسطه ی تشبیهات فاخر در اذهان عموم ماندگار است، ولی این غزل، به واسطه ی بسامد استعاره و کنایه، غزلی استعاری و کنایی است و در نهایت منزوی در آن بیش از صنایع بدیعی، به ابواب بیانی پرداخته است.

Keywords:

بلاغت , حسین منزوی , غزل , پلنگ و ماه