بررسی تطبیقی مفهوم اصطلاحی علوم بلاغی در زبان های فارسی و انگلیسی

علوم بلاغی دارای سه شاخه معانی، بیان و بدیع است که هر سه، ابزارهای تحلیل متون ادبی از دیدگاه زیباشناسی به شمار میروند. بدنه اصلی این پژوهش را بررسی تطبیقی مفهوم اصطلاحی علوم بلاغی در زبانهای فارسی وانگلیسی تشکیل میدهد. با توجه به اینکه این بعد از بلاغت در زبان انگلیسی در کشور ما بدان اندازه که باید، بررسی نشده، با هدف آشنایی بیشتر با مفهوم اصطلاحی شاخه های بلاغت، چنین پژوهشی انجام یافته است. این پژوهش بهروش کتابخانه ای و مطالعه موردی انجام شده و در پایان این نتیجه حاصل شده است که بلاغت ریشه در فطرت آدمی دارد و هیچ قومی نمیتواند ادعا کند که مبدع و مخترع شاخه های علوم بلاغی است با این وجود این علوم در زبانهایی مانند دو زبان فارسی و انگلیسی به دلیل خاستگاه هنری، زمینه های جهانگردی و بینشهای متفاوت حاکم بر این دو زبان همانندیها و گاه ناهمانندی هایی دارند. از سویی دیگر بلاغت فارسی به تقلید از بلاغت غربی و تحت تاثیر شدید اعجاز قرآن کریم است، در حالیکه در بلاغت انگلیسی نمودهایی از بلاغت یونان و روم باستان مشاهده میشود.

Keywords:

بلاغت تطبیقی , معانی , بیان , بدیع , زبانهای فارسی و انگلیسی