کارکرد بلاغی فراق در منظومه عاشقانه خسرو و شیرین نظامی

نظامی از بزرگترین شاعران ادب فارسی و منظومه های او از شاهکارهای ادب ایران و جهان است. منظومه ی عاشقانه ی خسرو و شیرین یکی از آثار مهم نظامی در حوزه ی ادبیات غنایی است که اوج خلاقیت او راجلوهگر کرده است. خسرو و شیرین یکی از منظومه های عاشقانه ی درخشان در ادبیات فارسی است که بیان حالات و احساسات مربوط به فراق یکی از بن مایه های اصلی این منظومه ی عاشقانه است که جلوه های پرجاذبه ای را در ادبیات فارسی به وجود آورده است. شعر نظامی از نظر بلاغت ارزش چشمگیری دارد و توجه شاعر به کارکردهای بلاغی از مباحث برجسته ی شعر نظامی است که با بررسی کارکرد بلاغی فراق در این منظومه میتوان به توانایی شاعر در هنر شاعری و تاثیر وی به مخاطب پی برد. در این پژوهش سعی بر آن شده فراق را از نظر بلاغی بررسی و تاثیر آن را بر روند داستان بیان کنیم و یکی از کارکردهای بلاغی فراق عناصر داستانی است که در این منظومه مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

بلاغت , فراق , خسرو و شیرین , نظامی.