روشهای کاهش تعداد مبدا- مقصدهای موثر برای حل مسئله تعادل ترافیکی در شبکه های واقعی

حل مسئله تعادل ترافیکی یا “تخصیص ترافیک” ، به عنوان آخرین مرحله از برنامه ریزی حمل و نقل ، تقاضای مبدا – مقصدهای یک شبکه حمل و نقل را با توجه به قانون تعادل ترافیکی ، روی کمانهای شبکه توزیع می کند و حجم جریان کمانها را تخمین می زند . در فرمولبندیهایی از تعادل ترافیکی که بر اساس ذخیره سازی مسیرهاست . حجم حافظه مصرفی رایانه به طور قابل توجهی به تعداد مبدا – مقصدهای موثر ( مبدا – مقصدهای با تقاضای غیر صفر ) وابسته است و از این رو ، حل مسائل واقعی حمل و نقل در حافظه متعارف۱ رایانه امکانپذیر نیست . این مقاله می کوشد با ارائه روشهایی نشان دهد که می توان با کاهش تعداد مبدا – مقصدهای موثر و جبران خطای ایجاد شده ، مسائل واقعی تعادل ترافیکی را در حجم مناسبی از حافظه رایانه و با دقت قابل قبولی حل کرد . برای این منظور مسئله تعادل ترافیکی برای شهر مشهد که نمونه ای از یک مسئله در مقیاس واقعی است مورد بررسی قرار می گیرد و از طریق الگوریتم تکمیلی آشتیانی که نیازمند ذخیره سازی مسیرهاست حل می شود . در حالت عادی حل چنین مسئله ای در حافظه متعارف رایانه های شخصی امکانپذیر نیست . با وجود این ، روشهای ارائه شده در این مقاله امکان حل مسئله را در حافظه متعارف فراهم می سازند . مقایسه جوابهای به دست آمده از این روشها با جواب واقعی نشان می دهد که خطای ایجاد شده در اغلب روشها بسیار کم و در حد قابل قبولی است . این مقاله در انتها مقایسه ای اجمالی بین روشهای مختلف را ارائه می دهد .

Keywords:

Equilibrium , Traffic Assignment , Origin-Destination Demand , تعادل , تخصیص ترافیک , تقاضای مبدا- مقصد.