تحلیل روانشناختی رابطه والد- فرزندی و احساس کهتری در دوره نوجوانی بین مدارس دخترانه و پسرانه شهر یزد

مساله احساس کهتری در بین نوجوانان به شکل هشداردهنده ای در حال افزایش و درواقع سال های نوجوانی، اولین سال های تحمل سنگینی احساس کهتری است. در پژوهشی مشخص شد که بهترین پیش بینی کننده بزهکاری نوجوانان کیفیت رابطه آنها با والدین بوده است. این تحقیق دو متغیر رابطه والد- فرزندی و احساس حقارت را مورد سنجش قرار داده که نشان می دهد چگونه رابطه نامطلوب بین والدین و فرزندان به خصوص در سال های نوجوانی بر روابط وتعاملات وشخصیت فرزندانشان اثرگذار است و اهمیت دارد. احساس کهتری در اینجا منظور نمره ای است که فرد از مقیاس احساس کهتری از پرسشنامه احساس کهتری آیزنک که دارای ۳۴ گویه است می گیرد و ارتباط والد- فرزندی در اینجا منظور نمره ای است که فرد از مقیاس ارتباط والد فرزندی از پرسشنامه فاین،مورلند وشوبل که ساخته سال ۱۹۸۳ است می گیرد. پژوهش حاضر از لحاظ کاربردی و مداخلات بالینی،ضرورتی اجتناب ناپذیر دارد چون گاهی اوقات رابطه نامطلوب بین فرزندان و والدین موجب احساس حقارت در بین فرزندان شده و مستعد بروز رفتار های منفی مثل منزوی شدن، طرد روانشناختی و یا بی تفاوتی می شوند. در این پژوهش به منظور بررسی فرضیه های پژوهشی با توجه به مقیاس اندازه گیری متغیرهای اصلی تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. سطح معناداری آزمون به صورت دودامنه و برابر با (۰/۰۵) در نظرگرفته شده است.

Keywords:

احساس کهتری , رابطه والد- فرزندی , نوجوانی.