تاثیرکاربرد سیلیسیم بر رشد و عملکرد دو رقم خیار در سیستم هیدروپونیک

سیلیسیم اثرهای مفیدی بر رشد، عملکرد و بهبود تحمل برخی گیاهان در برابر تنش های زیستی و غیر زیستی دارد. با توجه به نبودن سیلیسیم در محلول های غذایی مورد استفاده در تولید خیار به روش هیدروپونیک، این مطالعه با هدف بررسی اثر سیلیسیم بر برخی صفات رشد دو ژنوتیپ خیار شامل دامینوس جی ار سی و سوپردامینوس انجام شد. به این منظور آزمایشی در محیط هیدروپونیک با سه سطح سیلیسیم (صفر ، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم بر لیتر سیلیسیم از منبع سیلیکات سدیم) اجرا شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که کاربرد سیلیسیم سبب افزایش غلظت این عنصر در ریشه و اندام هوایی خیار شد. وزن خشک ریشه و شاخساره، همچنین طول ریشه و ارتفاع شاخساره در گیاهان تیمار شده با سیلیسیم در مقایسه با گیاهان رشد کرده در محلول های فاقد سیلیسیم افزایش معنی داری در سطح ۵% نشان داد. در مورد بیشتر صفات مورد بررسی، تفاوت معنی داری بین سطوح ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم بر لیتر سیلیسیم دیده نشد. بر اساس نتایج این پژوهش به نظر می رسد بتوان از غلظت ۱۰۰ میلی گرم بر لیتر سیلیسیم در محلول های غذایی برای بهبود رشد و عملکرد خیار استفاده کرد.

Keywords:

Vegetables , Cucumber , Nutrient solution , Yield. , سبزی ها , خیار , محلول غذایی , عملکرد