بررسی مقیاس اخلاق پژوهش در دانشجویان تحصیلات تکمیلی مهندسی

 پژوهش حاضر با هدف بررسی و اعتبار یابی مقیاس اخلاق پژوهش در دانشجویان تحصیلات تکمیلی مهندسی صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی_ پیمایشی و جامعه آماری شامل تمام دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته های فنی_مهندسی دانشگاه های دولتی تهران، هرمزگان، فردوسی مشهد و گیلان در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. با توجه به گستردگی جامعه آماری و ماهیت پژوهش، نمونه ای به حجم ۴۰۲ نفر در پژوهش شرکت و مقیاس اخلاق پژوهش سیلور (۱۹۹۷) را به صورت الکترونیکی تکمیل نمودند. تحلیل آماری داده ها با نرم افزارهای Spss۲۴ و Lisrel۸.۵ انجام شد. روایی مقیاس اخلاق پژوهش از دو جنبه محتوایی و سازه مورد قرار گرفت و شاخص های برازش تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که الگوی تاییدی از برازش قابل قبولی برخوردار می باشد (۲۸۴۳/۵۲ =χ۲، ۰۹/۰ =RSMEA، ۹۲/۰=RFI، ۷۴/۰=GFI، ۹۶/۰=CFI). در فرایند بررسی اعتبار نیز از روش همسانی درونی و همبستگی هر خرده مقیاس با نمره کل استفاده شد. جهت احراز همسانی درونی، ضرایب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس ۹۵/۰ و برای چهار خرده مقیاس صداقت شخصی، روش شناسی، تحلیل داده و انتشار به ترتیب ۸۴/۰، ۷۴/۰، ۷۶/۰ و ۹۰/۰ به دست آمد. همچنین، ماتریس ضرایب همبستگی بین خرده مقیاس ها با نمره کل اخلاق پژوهش حاکی از روابط درونی قوی و همبستگی مثبت معنادار بود (P< ۰/۰۰۱). 

Keywords:

اخلاق پژوهش , دانشجویان مهندسی , رواسازی , اعتباریابی , هنجاریابی