پایداری، استفاده بهینه از منابع و نقش آن در معماری

روش های گوناگونی برای حفظ منابع انرژی وجود دارد، معمول ترین روش صرفه جویی انرژی از طریق فرهنگسازی میسر می شود. از آنجایی که انرژی از مهمترین نیروی اساسی زندگی بشر می باشد و اتلاف آن باعث افزایش هزینه ها و نابودی منابع طبیعی می گردد؛ امروزه با توجه به افزایش روند مصرف سوخت های فسیلی، محدودیت و غیرقابل تجدید بودن آنها و همچنین پیامدهای سوء زیست محیطی ناشی از مصرف این منابع، سمت و سوی بسیاری از تحقیقات جهانی به مهار بحران انرژی جلب شده است. با آغاز بحران انرژی در جهان عصر پایداری آغاز شد که در پی آن سه حیطه ارزش های اجتماعی ،منابع محیطی و مهارت های طراحی در بحث توسعه وارد شدند. مبحث مهارت های طراحی و دانش فنی در رویکرد توسعه پایدار با توجه به سه موضوع عمده انرژی ، محیط واکولوژی تعریف گشته است. در حال حاضر معماری نقش بسیار پررنگی دارد زیرا ۵۰ % مصرف انرژی جهان در این حوزه به مصرف می رسد .معماری در راستای ارتقاء کیفیت زندگی،به همراه کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست، باید عناصر خود را در جهت اهداف توسعه پایدار هماهنگ سازد. معماری وشهرسازی پایدار یک مفهوم مشترک وبین المللی برای جوامع فرهنگ ها ومردمان جهان نیست، بلکه هرجامعه ای، درکنارتکیه برتجربیات علمی ونوین جهانی،باید با درک و بررسی تاریخی ،فرهنگ، اقلیم وزیر ساخت های بنیادین خود،معماری وشهرسازی پایدار را تعریف کند.

Keywords:

انرژی , توسعه پایدار , معماری پایدار , منابع طبیعی