ترسیب کربن با رویکرد کشاورزی پایدار و تلقیح سیانوباکترها در مقابله با بیابان زایی

بحران بیابان زایی در سرتاسر جهان امروزه چالشی بزرگ برای محیط زیست و تاثیر گذار بر اقتصاد و معیشت جوامع شده است. بیابان زایی می توند باعث افت شاخص توسعه انسانی و همچنین مهاجرت از روستا ها به شهر ها شود. یکی از برنامه های مهم مقابله با این پدیده، پرداختن به پتانسیل سنجی ترسیب کربن در پروژه های احیای اراضی می باشد. حفاظت از خاک با استفاده از روش های گوناگون و متعددی نظیر جنگل کاری، مدیریت کشت، تقویت مواد آلی خاک، مدیریت شخم و خاکورزی از گذشته تا کنون در حال انجام است که نتیجه آن رسیدن به کشاورزی پایدار و حفاظتی می باشد. امروزه روش نوین تلقیح مصنوعی سیانوباکتر ها با هدف غنی سازی خاک مناطق خشک و نیمه خشک از پوسته های زیستی با مطالعات و ملاحظات علمی انجام گرفته است. نتایج روش تلقیح سیانوباکتر های بومی مناطق نشان داده است که این کار در خصوص مناطق خشک و نیمه خشک در بحث ترسیب کربن و مقابله با بیابان زایی موثر واقع شده است.

Keywords:

ترسیب کربن , بیابان زایی , سیانوباکتری ها , احیای خاک