مقایسه میزان انتشار گازهای گلخانه ای و پتانسیل گرمایش جهانی در نظامهای تولید آفتابگردان دیم

این مطالعه به منظور میزان انتشار گازهای گلخانه ای و پتانسیل گرمایش جهانی مزارع آفتابگردان در شهرستان میامی انجام شد. اطلاعات لازم در مورد سه روش کاشت مرسوم، روش کم خاک ورزی وکاشت مستقیم از طریق مصاحبه حضوری و تکمیل پرسشنامه تهیه شد. پس از جمع آوری ا طلاعات، پارامترهای مربوط به انرژی و پتانسیل گرمایش جهانی ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای بر مبنای معادل دی اکسید کربن محاسبه گردید. نتایج نشان داد که میزان انرژی ورودی در سه روش کاشت مرسوم، روش کم خاک ورزی و کاشت مستقیم به ترتیب برابر ۱۳۹۷۱، ۱۲۱۱۷ و ۸۶۵ ۱۰ مگاژول بر هکتار بود. در هر سه روش در مقایسه با سایرنهاد ها،کود نیتروژن و سوخت مصرفی بیشترین سهم انرژی ورودی را داشتند. بیشترین و کمترین میزان بهره وری انرژی به ترتیب مربوط به کشت مستقیم(۱۵/ ۰ کیلوگرم بر مگاژول) و کشت رایج ( ۱۱/ ۰ کیلوگرم بر مگاژول) بود. کمترین مقدار پتانسیل گرمایش جهانی از روش کاشت مستقیم به میزان ۱۴۴۹ کیلوگرم معادل دی اکسید کربن در هکتار بود. در روش روش مرسوم و کم خاک ورزی، پتانسیل گرمایش جهانی حاصل از مصرف سوخت بیشترین مقدار تولید گازهای گلخانه ای به ترتیب ۴۳/۳ و ۵/۳۶ درصد از کل تولید گازهای گلخانه ای را به خود اختصاص داده است. در روش کاشت مستقیم، پتانسیل گرمایش جهانی حاصل از مصرف کود نیتروژن بیشترین مقدار تولید گازهای گلخانه ای (۳/۴۷ درصد) را به خود اختصاص داد. با توجه به نتایج بدست آمده مدیریت عملیات زراعی با رویکرد حذف عملیات اضافی (کاهش مصرف سوخت) و مدیریت مصرف کود نیتروژن، به منظور افزایش بهره وری انرژی،کاهش تولید گازهای گلخانه ای و اثرات زیست محیطی ضروری است

Keywords:

انتشار گازهای گلخانه ای , خاک ورزی , دی اکسید کربن , کشت مستقیم