بررسی مورد-شاهدی عوامل خطر عقب ماندگی ذهنی متوسط در کودکان ۱۴-۵ ساله بندرعباس

مطالعه حاضر برای تعیین عوامل خطر عقب ماندگی متوسط ذهنی در بندرعباس صورت گرفته است. در این مطالعه که از نوع مورد-شاهدی است، ۹۳ بیمار با تعداد مشابهی از شاهدهای بیمارستانی که از نظر سنی به صورت گروهی همسان بودند، مقایسه شده و نسبت شانس متغیرهای مستقل (نسبت فامیلی والدین، تفاوت سنی کودک مورد نظر با فرزند قبلی و بعدی خانواده، سن مادر هنگام زایمان، محل زایمان، مراقبت های دوران بارداری، سابقه وجود فرد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی در خانواده و بستگان، وضعیت اقتصادی-اجتماعی خانواده) برای وقوع عقب ماندگی متوسط برآورد گردید. داده ها نیز با استفاده از روش های مربع کای و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مطالعه نشان داد که رابطه معنی داری بین ”فاصله تولد فرزند بعدی“ با عقب ماندگی ذهنی متوسط وجود دارد. همچنین نسبت شانس برآورد شده برای فاصله تولد کمتر از سه سال ۳.۵ (با فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۱.۷ تا ۷.۰) برآورد شد. در نهایت توسعه برنامه های تنظیم خانواده و رعایت فاصله مناسب بین تولد فرزندان به منظور کاهش عقب ماندگی ذهنی در منطقه توصیه می شود. ضمن آن که جهت تعیین نقش عوامل ژنتیکی و ناهنجاری های کروموزومی غیر ارثی بایستی مطالعات بیشتری صورت پذیرد.

Keywords:

Epidemiology , Case- control study , Midlevel Mental Retardation , Iran , اپیدمیولوژی , مطالعه مورد-شاهد , عقب ماندگی ذهنی متوسط , ایران