بررسی شاخص های ابعاد و رنگ در آزمون ترسیم آدمک رنگی کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دو قطبی

هدف این مطالعه بررسی تاثیر مشکلات خلقی در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی، بر ابعاد ترسیم و به کارگیری رنگ در آزمون ترسیم آدمک رنگی بوده است. گروه مورد مطالعه شامل ۳۰ کودک و نوجوان ۱۲ تا ۱۷ ساله بوده که از آذر ماه ۱۳۸۰ تا آذر ماه ۱۳۸۱ در بخش های روانپزشکی کودک و نوجوان بیمارستان های روزبه و امام حسین (ع) بستری شده اند. این نمونه ها با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها واجد ملاک های تشخیصی DSM-IV) Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder-IV) برای اختلال دوقطبی بودند. آزمودنی هایی که شواهد آشکاری دال بر عقب ماندگی ذهنی داشتند نیز از مطالعه حذف شدند. سپس آزمون ترسیم آدمک به صورت انفرادی روی افراد گروه نمونه اجرا شد. میانگین شاخص های طول و سطح ترسیم آدمک در گروه نمونه نسبت به هنجارهای موجود و در پسران نسبت به دختران به طور قابل ملاحظه ای بزرگتر بود. اما این تفاوت ها از لحاظ آماری معنادار نبودند. در شاخص رنگ، فقط ۱۱ نفر (۳۶.۶%) از رنگ استفاده کردند که ۵۰% دختران (۷ مورد) و ۲۵% پسران (۴ مورد) از مواد رنگی استفاده کردند. پس نسبت دختر به پسر در این شاخص تقریبا دو برابر بوده هرچند که این تفاوت از نظر آماری معنادار نبوده است. همچنین ۸۰% افرادی که از رنگ سبز استفاده کردند، در زمان ترسیم دارای احساسات و عقاید مذهبی بودند. بر پایه این تحقیق به نظر می رسد که در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی ارتباط متقن و قوی بین کیفیت خلق و اندازه ترسیم یا رنگ آمیزی آن وجود ندارد.

Keywords:

Bipolar disorder , OAP , Size of drawing , Color , Children , Adolescents , اختلال دو قطبی , آزمون ترسیم آدمک , کودکان و نوجوانان , ابعاد ترسیم , رنگ