بررسی به کارگیری بایندرهای سولفاتی به جای بایندرهای فسفاتی در جرمهای مورد مصرف در پلاسترتاندیش

یکی از عواملی که باعث بلوکه شدن دو لایه کاری ودایمی تاندیش ودر نتیجه مصرف زیاد مواد نسوز وایجاد هزینه های بالامی شود مواد اتصال دهنده ای هستند که با افزایش دما باعث ایجاد فازهای نقطه ذوب پایین مانند اغلب بایندرهای فسفاتی مورد استفاده در صنعت می شوند. در دماهای بالا این بایندرها، با ایجاد فازهای مذاب، باعث واکنش بین دو لایه دایمی و کاری شده که در نتیجه در قسمتهایی از تاندیش، این دو جرم در هم نفوذ کرده، به هم می چسبند وسبب مشکل شدن فرایند تخلیه پوسته باقیمانده وآسیب رساندن به لایه دایمی می شوند. در این تحقیق به بررسی استفاده از بایندرهای سولفاتی همچون اسید سولفامیک، سولفات آلومینیوم، آمونیوم، منیزیوم، کلسیم، سدیم وپتاسیم به جای بایندرهای فسفاتی متداول مورد استفاده در ترکیب جرمهای تاندیش وتقابل بین اجزای بایندرهای فسفاتی وسولفاتی با جز MgO پرداخته شده است. مطالعات ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) وتحلیل فازی با پراش پرتو ایکس (XRD) نشان داد که در میان بایندرهای سولفاتی مورد مطالعه سولفات منیزیم با توجه به بررسی خواص و ریزساختار بهترین گزینه است. این بایندر در دمای پایین استحکام مناسبی به جرم می دهد ودر دمای بالا به SO۳ و MgOتجزیه می شود. SO۳ به صورت گاز تبخیر شده و MgO اکسید دیرگدازی است که با اکسید میزبان که معمولا از همان جنس MgO است واکنش نمی دهد. ذوب نشدن و واکنش نکردن این بایندر فرایند دی اسکالینگ یا تخلیه پوسته باقیمانده را آسان واز تخریب لایه دایمی جلوگیری می کند و همچنین با عدم زینترینگ شدید لایه جرم پلاستر تاندیش بحث عایق بودن حرارتی آن بیشتر جلوه می کند.

Keywords:

Working layer , Tundish , Binder , Sulphate bonds , Phosphate bonds. , لایه کاری , تاندیش , بایندر , باندهای سولفاته , باندهای فسفاته