تاثیر ذرات نانورس و سازگارکنندگی پلی پروپیلن اکسیدشده در فاز مذاب بر خواص مکانیکی و فیزیکی چندسازه چوب پلاستیک

این تحقیق با هدف بررسی اثر ذرات نانورس و سازگارکنندگی پلی پروپیلن اکسیدشده در فاز مذاب بر خواص مکانیکی و فیزیکی چندسازه چوب پلاستیک حاصل از آرد گیاه نی (Phragmites australis) و پلی پروپیلن انجام شد. بدین منظور پلی پروپیلن به روش مذاب و طی مدت ۲ ساعت، در مجاورت اکسیژن هوا و الکل ۱- دودکانول اکسید شد. سپس آرد گیاه نی با نسبت وزنی ۵۰ درصد با فاز پلیمری به همراه سازگارکننده در دو سطح (۰ و ۳ درصد) و ذرات نانورس در ۳ سطح (۰، ۲ و ۴ درصد) در دستگاه مخلوط کن داخلی به مدت ۶ دقیقه و تحت دمای ۱۶۵ درجه سانتی گراد مخلوط شد. در نهایت نمونه های آزمونی با ابعاد ۲×۱۵۰×۱۵۰ میلی متر با استفاده از دستگاه پرس گرم ساخته شد. خواص مکانیکی و فیزیکی نمونه ها نظیر مدول و مقاومت های کششی و خمشی، مقاومت به ضربه، جذب آب و واکشیدگی ضخامتی بلندمدت مطابق آیین نامه های استاندارد ASTM مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از سازگارکننده سبب بهبود کلیه خواص مکانیکی و فیزیکی چندسازه گردید. همچنین نتایج حاکی از آن بود که خواص مکانیکی و فیزیکی چندسازه چوب پلاستیک به استثنای مقاومت به ضربه فاقدار، با افزایش مقدار نانورس بهبود یافته است. مطالعات ساختاری کامپوزیت و چگونگی پراکنش نانو ذرات نیز با استفاده از طیف سنجی تفرق اشعه ایکس و تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری نشان داد که توزیع ذرات نانورس در زمینه پلیمری از نوع ساختارهای بین لایه ای بوده است.

Keywords:

چوب پلاستیک , نانورس , پلی پروپیلن اکسیدشده , میکروسکوپ الکترونی , Phragmites Australis