بررسی رابطه خوش بینی تحصیلی و خود شکوفایی در بین دانش آموزان مقطع دوم ابتدایی در شهرستان حمیدیه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه خوش بینی تحصیلی و خود شکوفایی در بین دانش آموزان مقطع دوم ابتدایی در شهرستان حمیدیه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود.به همین منظور،۲۰۰ نفر دانش آموزکه با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از جامعه ی آماری موردنظر برگزیده شده بودند، به عنوان گروه نمونه، مورد مطالعه قرار گرفتند.برای سنجش فرضیه ها از پرسش نامه های پرسشنامه خوش بینی توسط اسچنن- موران و همکاران (۲۰۱۳):،آزمون خودشکوفایی استفاده شده است. برای تحلیل داده های پژوهش، از شاخص ها و روش های آماری، مانند: میانگین ،انحراف معیار،آزمون t ،ضریب همبستگی،تحلیل واریانس و ضریب رگرسیون چندمتغیری استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که در پیش بینی خودشکوفایی به ترتیب،متغیرهای خوش بینی تحصیلی، تاکید تحصیلی و عوامل دموگرافیک دارای بیشترین قدرت پیش بینی می باشند .همچنین یافته های تحقیق نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی و خودشکوفایی،همبستگی مثبت معنادار وجود دارد؛ بدین معنی که با افزایش میزان خوش بینی تحصیلی ، سطح خودشکوفایی دانش اموزان افزایش می یابد. بنابراین، خوش بینی تحصیلی قادر به پیش بینی توانایی خودشکوفایی آزمودنی ها می باشد.بدین ترتیب،می توان نتیجه گیری کرد که خوش بینی تحصیلی همراه با تاکید تحصیلی و درآمدپیش بینی کننده ی خوبی برای متغیر خودشکوفایی باشند.

Keywords:

خوش بینی تحصیلی , خود شکوفایی , دانش آموزان