پیش بینی کننده های مرتبط با اضطراب کرونا در دانشجویان: نقش حساسیت اضطرابی، هوشیاری بدنی و انعطاف نا پذیری روانشناختی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی کننده های مرتبط با اضطراب کرونا در دانشجویان: نقش حساسیت اضطرابی، هوشیاری بدنی و انعطاف نا پذیری روانشناختی بود. روش اجرای این پژوهش توصیفی و طرح پژوهش همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۱۴۰۰ تشکیل می دهند. نمونه پژوهش ۲۵۰ نفر از دانشجویان دانشگاه لرستان بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های اضطراب کرونا علی پور و همکاران (۱۳۹۸)، حساسیت اضطرابی تیلور و کاکس (۱۹۹۸)، هوشیاری بدنی اشمیت و همکاران (۱۹۹۷) و انعطاف ناپذیری روانشناختی رولف و همکاران (۲۰۱۶) به صورت آنلاین پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش گام به گام با استفاده از SPSS-۲۶ تحلیل شدند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمرات حساسیت اضطرابی، هوشیاری بدنی و انعطاف ناپذیری روانشناختی با اضطراب کرونا رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (۰۰۱/۰≥P). نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نشان داد ۳۶ درصد از واریانس کل اضطراب کرونا توسط متغیرهای نشانه های تنفسی، هوشیاری بدنی، فقدان ارتباط با لحظه لحظه های زندگی و اجتناب تجربه ای تبیین می-شود. نتایج نشان داد که حساسیت اضطرابی، انعطاف نا پذیری روانشناختی و هوشیاری بدنی از متغیرهای روانشناختی تاثیرگذار بر اضطراب کرونا می باشند.

Keywords:

اضطراب کرونا , حساسیت اضطرابی , هوشیاری بدنی , انعطاف نا پذیری روانشناختی , دانشجویان.