مدیریت افزایش فضاهای سبز شهری با رویکرد توسعه روابط اجتماعی- فرهنگی

همزمان با تحولات ساختاری شهرها در عرصه های کالبدی- فضایی، اقتصادی، اجتماعی و... عناصر و فضاهای شکل دهنده شهرها نیز دچار تغییر و تحول بنیادی شده اند در این میان رویکرد به فضاهای سبز شهری نیز از رویکرد اکولوژیکی به عرصه های فعال و پویای عملکردهای اجتماعی-فرهنگی تغییر کرده است. اهمیت و نقش فضای سبز در حیات و توسعه شهرها تا حدی است که، از آن به عنوان یکی ازشاخص های توسعه پایدار یاد می شود. تاثیرات فیزیکی و طبیعی این فضاها در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی آنها در ساختار جوامع انکارناپذیر است. امروزه برنامه ریزی و مدیریت توسعه ی فضای سبز شهری به یک موضوع مهم و ضروری در شهرسازی و مدیریت شهری تبدیل شده است. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی نقش و اهمیت فضای سبز در بهبود زندگی شهری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد، نتایج پژوهش نشان می دهد که فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند که موجب ارتقای کیفی زندگی شهروندان می شود. ایجاد فضای سبز علاوه بر زیباسازی شهر، به سلامت اجتماعی نیز کمک می کند. پارک ها و فضاهای سبز از الزامات اجتماعی و فرهنگی به شمار می آیند که بر ابعاد مختلف زندگی مردم اثرگذار هستند. از این رو، لازم است ملاحظات فرهنگی و اجتماعی پارک ها و فضاهای سبز در هنگام طراحی مدنظر قرار گیرند تا راهبردهای اساسی اصلاح به شکل حداکثری رعایت شود. در تدوین الزامات فرهنگی و اجتماعی باید به مفاهیم مبنایی فضای سبز، ابعاد مورد توجه در طراحی و ارزیابی پارک های موجود، الگوگیری از باغ های ایرانی در طراحی پارک و… توجه داشت.

Keywords:

فضاهای سبز شهری , رویکرد توسعه , اجتماعی- فرهنگی