فرهنگ سازمانی ضرورت مدیریت مشارکتی در سازمانها

فرهنگ واژه ای است که علمای علم اجتماع و پژوهشگران رشته مردم شناسی آن را به کار می برند و این واژه از گسترش وسیعی برخوردار است و آن چنان مفید واقع شده که آن را در سایر علوم اجتماعی نیز به کار می برند. فرهنگ در قالب بحث تخصصی خود در حدود اواسط قرن نوزدهم در نوشته های علمای مردم شناسی پدیدار شد و کاربرد علمی کلمه فرهنگ در اواخر قرن مذکور توسط تایلر(۱۹۱۷۱۸۳۲) مردم شناس انگلیسی صورت گرفت. فرهنگ سازمانی، نقش بسیار استراتژیک را در انسجام و یا افول سازمانی ایفا می کند. فرهنگ سازمانی، نوعی برنامه ریزی اندیشه جمعی است که در سالیان اخیر به عنوان یک تفکر غالب در عرصه سازمانها مطرح بوده است. این اندیشه جمعی، متمایزکننده اعضا از یک گونه با گونه دیگر است. هر کسی که به نوعی با جمع و گروههای انسانی کار کرده باشد، از وجود این پدیده مهم سازمانی، آگاه است. کشورهای درحال توسعه در راه رسیدن به اهداف توسعه در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و...، صرفنظر از مسایل و دشواریهای فناوری، با نوعی فقدان فرهنگ سازمانی مناسب در نظام اداری خود، مواجه هستند. در واقع غنای فرهنگ ایرانی در زمینه شهروندی از یک بار معنوی ویژه برخورداست، که اثبات ان هر یک نفی دیگری را سبب نمی شود. برای شهروندان ایرانی فرهنگ شهروندی با تاکید بر ابزارهایی چون تاریخ، فرهنگ، زبان، آرمان های مشترک وروابط اعضای آن شهر، قانونمندی خاصی را نیز بر زندگی و روابط آن شهر حاکم می کند. با توجه به این مسئله اهتمام مدیریت شهری جامعه ایران به الگوی حکمرانی خوب با ارائه یکسری از راهبردها و راهکارهای علمی و کاربردی می تواند این فرهنگ را در سطح ساختار جامعه ایران گسترش دهد. در مورد عناصر و مولفه های فرهنگ سازمانی دیدگاه های مختلفی وجود دارد. به نظر می رسد در این مقبولیت عامه وجود دارد که فرهنگ سازمانی به نظام مفاهیمی اشاره دارد که بین عموم(اکثریت) اعضای سازمانی مشترک بوده و آن سازمان را از دیگر سازمان ها متمایز می کند.

Keywords:

فرهنگ سازمان , مدیریت مشارکتی , سازمانها