بررسی قابلیت جذب عناصر غذایی از دو نوع خاک شور و غیر شور در جنوب منطقه جیرفت تحت تأثیر کاربرد دو نوع ماده آلی

درخاکهای آهکی بدلیل pH بالا و غلظت زیاد کربنات کلسیم، برخی از عناصر غذایی نظیر فسفر، آهن و روی تثبیت شده و مقدار قابل جذب این عناصر کمتراز حد بحرانی این برای بسیاری ازگیاهان زراعی است. کودهای حیوانی و سایر بقایای آلی اثرات مثبتی بر حاصلخیزی، شرایط فیزیکی، جمعیت و فعالیت های میکروبی، خصوصیات شیمیایی خاک و عملکرد محصول دارند. شوری خاک از مهمترین عوامل محدود کننده رشد گیاه و تولید محصول در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. جهت انجام این آزمایش در ابتدا دو نمونه خاک از عمق 30-0 از دو منطقه عنبرآباد (خاک شور) و مرکز تحقیقات جیرفت (خاک غیر شور) در سال 1388 تهیه شد. نمونه های هواخشک شده در گلدانهای پلاستیکی به مقدار 3 کیلوگرم ریخته شدند. آزمایش در قاالب طرح بلوکهای کامل تصادفی بصورت فاکتوریل با 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل دو نوع ماده آلی، کود گاوی و تفاله لیمو در دو سطح 0 و 4% بود. به مدت 45 روزعملیات انکوباسیون صورت گرفت. در انکوباسیون رطوبت گلدانها به روش وزنی در حد 80% ظرفیت زراعی ثابت نگهداشته شد. سپس مقدارآهن، روی و منگنز جذب شده توسط خاک اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با برنامه کامپیوتری MSTATC مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان می دهد که اضافه کردن کمپوست (تفاله لیمو) منجر به افزایش مقادیر آهن و روی و منگنز در خاک غیر شور شده است که دلیل آن اثر کمپوست در افزایش جذب عناصر کم مصرف به دلیل آزاد شدن تدریجی عناصر غذایی موجود در آن و افزایش تحرک آنها می باشد. افزایش کود حیوانی نیز موجب افزایش عنصر در خاک شده است. کمترین غلظت مربوط به تیمار شاهد می باشد. کود گاوی در خاک شور منجر به کاهش منگنز خاک نسبت به شاهد شده است ولی تفاله لیمو غلظت منگنز را در خاک نسبت به شاهد افزایش داده است.از آنجا که در نواحی خشک و نیمه خشک ایران ، خاکها معمولاً از نظر ماده آلی فقیر بوده و دارای خصوصیات نامطلوبی می باشند، لذا افزایش سطح ماده آلی در چنین خاکهایی از اهمیت وی‍ژه ای برخوردار است

بررسی قابلیت جذب عناصر غذایی از دو نوع خاک شور و غیر شور در جنوب منطقه جیرفت تحت تأثیر کاربرد دو نوع ماده آلی Keywords:

تفاله لیمو , خاک شور , کودگاوی , عناصر کم مصرف