رابطه بین هوش سیاسی و فضیلت سازمانی با نقش میانجی رهبری تحول آفرین در کارکنان سازمان بنادر و دریانوردی (مورد مطالعه: منطقه ویژه اقتصادی بندر امیرآباد)

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش سیاسی و فضیلت سازمانی با نقش میانجی رهبری تحول آفرین در کارکنان سازمان بنادر و دریانوردی بوده است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل ۴۸۳ نفر از کارکنان سازمان بنادر و دریانوردی بندر امیرآباد بوده است. نمونه آماری به تعداد ۲۱۴ نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه پرسش نامه هوش سیاسی دوستدار و همکاران (۱۳۹۵)، فضیلت سازمانی کامرون و همکاران (۲۰۰۴) و رهبری تحول آفرین باس و آولیو (۲۰۰۰) استفاده شده است. پایایی آن ها با محاسبه فرمول آلفای کرونباخ برای هر یک به ترتیب برابر ۸۶/۰، ۸۵/۰ و ۸۷/۰ به دست آمد. به منظور تحلیل داده های حاصله، از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم افزار آماری پی ال اس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین هوش سیاسی و فضیلت سازمانی با رهبری تحول آفرین در کارکنان رابطه معناداری وجود دارد و مقدار ۹/۶۵ درصد از فضیلت سازمانی و ۸/۴۴ درصد از رهبری تحول آفرین توسط هوش سیاسی تبیین می شود و متغیر رهبری تحول آفرین اثر میانجی بر رابطه بین هوش سیاسی و فضیلت سازمانی را دارد. هم چنین شاخص های برازندگی مدل حاکی از آن است که مدل ارائه شده از برازش مناسبی برخوردار است.

Keywords:

هوش سیاسی , فضیلت سازمانی , رهبری تحول آفرین