اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر آگاهی فراشناختی، مهرورزی به خود و استراتژیهای تفکر سازنده بیماران مبتلا به سرطان پستان

هدف: این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ اجرا و شیوه گردآوری داده ها از روش نیمه آزمایشی از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. روش: جامعه ی آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان پستان در شهر تهران بود که در شش ماهه دوم ۱۳۹۹ به مراکز درمانی شهر تهران مراجعه کردند. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر بودند از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به دو گروه ۱۵ نفری تقسیم شدند و هر گروه از نمونه شامل ۱۵ زن مبتلا به سرطان پستان بود. ابزارها شامل پرسشنامه آگاهی فراشناخت (MAI) اسکرا و دنیسون (۱۹۹۴)، پرسشنامه شفقت خود ریس و همکاران (۲۰۱۱) و پرسشنامه تفکر سازنده اسپتاین و مایر (۱۹۹۰) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر آگاهی فراشناختی، مهرورزی به خود و استراتژی های تفکر سازنده بیماران مبتلا به سرطان پستان تاثیر مثبت دارد. همچنین آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر آگاهی فراشناختی در بعد دانش اخباری، دانش روش، دانش موقعیتی، دانش برنامه ریزی ، راهبردهای حذف اشتباه، ارزشیابی و نظارت ادراکی بیماران مبتلا به سرطان پستان تاثیر مثبت داشته و در بعد مدیریت اطلاعات تاثیر مثبتی نداشته است. همچنین آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر مهرورزی به خود در بعد مهربانی به خود، تجارب مشترک انسانی و ذهن آگاهی تاثیر مثبت داشته و بر مهرورزی به خود در بعد قضاوت کردن خود، انزوا و همانندسازی افراطی تاثیر معناداری نداشته است. نتیجه گیری: آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی رفتاری بر استراتژیهای تفکر سازنده در بعد نگرش نسبت به خود و نگرش نسبت به آینده تاثیر مثبت داشته و بر استراتژیهای تفکر سازنده در بعد نگرش نسبت به دنیا تاثیر معناداری نداشته است.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , آگاهی فراشناختی , مهرورزی به خود , استراتژیهای تفکر سازنده , سرطان پستان