گفتمان تشیع و برسازی هویت ملی در ایران عصر صفوی
Publish place: Political research of the Islamic world، Vol: 5، Issue: 3
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 235
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PRIW-5-3_006
تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1401
Abstract:
در سده نهم هجری جنبش صوفیان به صورت یک قدرت سیاسی نیرومند در ایران ظهور کرد و حکومت جدیدی به نام پادشاهی صفویه تاسیس نمود. در این مقطع صوفیان با سیاسی ساختن مذهب تشیع، از آن به عنوان دال برتر گفتمان ملیگرایی بهره بردند. تلاقی مذهب و ملیت در گفتمان صفوی باعث شد تا بعد از حدود نهصد سال –پس از ساسانیان- وحدت دینی مبنای وحدت سیاسی قرار گرفته و هویت ملی در ایران سربرآورد. در این شرایط گفتمان تشیع صفوی بصورت عاملی جهت تقویت هویت ملی شکل گرفت. گفتمانی که با غیریتسازی، برجسته سازی، طرد و حاشیهرانی، هژمونی خود را به نام پادشاهی «قدر قدرت» در برابر خلافت عثمانی و دیگر رقبای خارجی گسترانید. مقاله حاضر، با استفاده از چارچوب نظری و ابزار تحلیلی برگرفته از تحلیل گفتمان لاکلائو و موفه، نقش گفتمان تشیع صفوی را در هویت بخشی ملی مورد بررسی قرار میدهد.
واژگان کلیدی: هویت ملی، دین، گفتمان، تشیع صفوی، غیریت، هژمونی.
Authors
سیدخدایار مرتضوی
university
مصطفی رضائی حسین آبادی
اندیشه سیاسی دانشگاه مفید قم
اردوان قرائتی
تاریخ دانشگاه تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :