رابطه هویت اجتماعی و خودکارآمدی شغلی با نقش میانجی هوش عاطفی در مربیان پیش دبستانی

هدف پژوهش، تبیین رابطه هویت اجتماعی و خودکارآمدی شغلی با نقش میانجی هوش عاطفی بود. تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل ۲۴۰ نفر مربی پیش دبستانی شهر بجنورد بود که طبق جدول کرجسی-مورگان ۱۴۸ نفر به روش نمونه برداری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه هویت اجتماعی صفاری نیا و روشن (۱۳۹۰)، پرسشنامه هوش عاطفی شرینگ (۱۹۹۶) و پرسشنامه خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (۱۹۹۴) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS ۲۱ و PLS استفاده شد. نتایج نشان داد بین هویت اجتماعی و خودکارآمدی شغلی رابطه مثبت و معناداری برقرار است (ضریب مسیر ۳۱۵/۰). همچنین بین مولفه های هوش عاطفی و خودکارآمدی شغلی نیز رابطه مثبت و معناداری به استثناء مولفه هوشیاری اجتماعی به دست آمد (ضریب مسیر ۳۰۳/۰). بین هویت اجتماعی و هوش عاطفی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (ضریب مسیر ۵۴۸/۰). با توجه به روابط مثبت و معنادار بین متغیرها، نقش میانجی هوش عاطفی تایید گردید.

Keywords:

هویت اجتماعی , خودکارآمدی شغلی , هوش عاطفی