تاثیر سطوح مختلف آهن محلول غذایی بر پاسخ سه رقم آفتابگردان به تنش شوری

چکیده در یک تحقیق گلخانه ای به روش آبکشت، واکنش ارقام آفتابگردان (های سان ۱۲۵، ایروفلور و بلیزر) در سطوح مختلف شوری (صفر، ۶۰ و ۱۲۰ میلیمولار کلرید سدیم) و آهن (۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلیمولار) در محلول غذایی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که در اثر شوری ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه، غلظت پتاسیم و نسبت غلظت پتاسیم به سدیم کاهش و غلظت سدیم در گیاه افزایش یافت. با افزایش سطح آهن محلول غذایی از ۵ به ۵۰ میلیمولار ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه به طور معنیداری افزایش یافت. ولیکن با افزایش بیشتر غلظت آهن از ۵۰ به ۱۰۰ میلیمولار تغییر معنیداری در مقادیر مربوط به این صفات مشاهده نشد. برهمکنش سطوح آهن و رقم بر وزن خشک ریشه و غلظت پتاسیم در برگ معنی دار بود. رقم بلیزر کمترین و رقم های سان ۱۲۵ بیشترین واکنش را نسبت به افزایش سطح آهن در محلول غذایی از نظر تولید ماده خشک ریشه نشان دادند. با این حال، با افزایش سطح آهن در محلول غذایی، اختلاف ارقام از این نظر کاهش یافت. از نظر غلظت پتاسیم در برگ ها فقط رقم بلیزر نسبت به افزایش سطح آهن پاسخ مثبت نشان داد. برهمکنش اثرات سه گانه شوری، آهن و رقم بر غلظت آهن در گیاه معنیدار شد. با توجه به نتایج به دست آمده، افزایش غلظت آهن در محلول غذایی موجب بهبود رشد ارقام آفتابگردان شد؛ ولی بر تعدیل اثرهای شوری تاثیر معنیداری نداشت.

Keywords:

Key words:Leaf area , Dry weight , Ion content. , واژه های کلیدی : سطح برگ , وزن خشک , محتوای یونی