اثر بخشی آموزش ریاضی با استفاده از بازی بر نگرش به ریاضی، خودکارآمدی ریاضی و خلاقیت دانش آموزان ششم ابتدایی

این پژوهش با هدف شناسایی تاثیر آموزش ریاضی با استفاده از بازی بر نگرش به ریاضی، خودکارآمدی ریاضی و خلاقیت دانش آموزان پایه ششم دبستان انجام شده است. روش این پژوهش نیمه آزمایشی(با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل)بود که در آن از یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل با پیش آزمونو پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع ششم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۳۰۰ نفر بودند. نمونه آماری براساس طرح پژوهشی ۳۰ نفر در نظر گرفته شد که به صورت مساوی در دوگروه آزمایش و کنت رل قرار گرفتند. با توجه به طرحح پژوهشی و دوره طولانی مدت آموزشی، این روش نمونه گیری در این پژوهش دردسترس بود. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های نگرش به ریاضی ایکن((۱۹۷۱ پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی پوراقدم یامچی و بهرنگی((۱۳۸۸ و پرسشنامه خلاقیت تورنس ((۱۹۶۵ گردآوری شد. همچنین طرح مداخله با استفاده از برنامه ۹ جلسه ۴۵ دقیقه ایالی ۶۰ دقیقه ای اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون مانکوا و آنکوا تحلیل شد. نتایج تحلیل نشان داد که آموزش ریاضی با استفاده از روش بازی بر نگرش به ریاضی، خودکارآمدی ریاضی و خلاقیت دانش آموزان ششم ابتدایی اثربخش است. براین اساس و با توجه به میانگین های تعدیل شده، آموزش ریاضی با استفاده از بازی بر بهبود نگرش به ریاضی، افزایش سطح خودکارآمدی ریاضی و افزایش سطح خلاقیت دانش اموزان پایه ششم ابتدایی اثر بخش است.

Keywords:

ریاضی , بازی , نگرش به ریاضی , خودکارآمدی , خلاقیت