سنجش و اولویت بندی ضریب رقابت پذیری منطقه ای در ایران براساس مولفه های اقتصاد دانش

هدف محوری این مقاله سنجش و اولویت بندی ضریب رقابت پذیری منطقه ای در ایران براساس مولفه های اقتصاد دانش می باشد. به طور کلی رقابت پذیری معیاری کلیدی برای ارزیابی درجه موفقیت مناطق درمیدان رقابت های سیاسی،اقتصادی و تجاری به حساب می آید. بدین معنی که هر کشور، منطقه یا بنگاهی که از توان رقابتی بالایی در بازارهای رقابتی برخوردار باشد،می توان گفت که از رقابت پذیری بالاتری برخوردار است. رقابت پذیری در اثر ترکیبی از دارایی ها و فرآیندها به وجود می آید. دارایی ها یا به صورت موهبتی است (مثل منابع طبیعی) و یا ساخته شده به وسیله انسان(مثل زیرساخت ها) و فرآیندهایی که دارایی ها را به منافع اقتصادی حاصل از فروش به مشتریان تبدیل می کند و در نهایت موجب ایجاد رقابت پذیری می شوند.این تحقیق به منظور بررسی تاثیر اقتصاد دانش بنیان بر رقابت پذیری منطقه ای درایران در نظر گرفته شده است . در این تحقیق به بررسی رقابت پذیری منطقه ای در پارک های علم و فناوری کشور درسال ۱۳۹۵مربوط به متغییرهای پارک علم و فناوری با استفاده از روش هرفیندال و می پردازیم. نتایج به دست آمده موید این مطلب است که متغییر تولید، اختراعات، تعداد شرکت های دانش بنیان نقش مثبتی در رقابت پذیری منطقه ای دارند.

Keywords:

رقابت پذیری , رقابت پذیری منطقه ای , اقتصاد دانش بنیان