روابط فرهنگی ایران و افغانستان در دوره ی پهلوی دوم (۱۳۲۰ – ۱۳۵۷ش.)
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 120
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHR-7-13_008
تاریخ نمایه سازی: 12 خرداد 1401
Abstract:
ایران و افغانستان با تاریخ و فرهنگ مشترک در دوره ی پهلوی دوم ۱۳۲۰ – ۱۳۵۷ش/ ۱۹۴۱ – ۱۹۷۸م زمینه های بسیار مهمی برای گسترش روابط داشتند. در مقابل، قدرت های جهانی برای جلوگیری از گسترش نفوذ فرهنگی ایران در افغانستان تلاش کردند با رسمی کردن زبان پشتو از نفوذ فرهنگی ایران در این کشور جلوگیری کنند؛ اما علاقه و تمایل مردم افغانستان و گسترش روابط فرهنگی، باعث حفظ و اشاعهی زبان و ادب فارسی در آن کشور گردید. با وجود فراز و نشیب های زیاد در روابط دو کشور، روابط فرهنگی همواره حوزهی مورد اتکا در گسترش روابط دو کشور بوده است. با توجه به اینکه روابط فرهنگی معمولا تابعی از روابط سیاسی است، این مقاله در نظر دارد به این مساله بپردازد که چرا روابط فرهنگی در این سطح گسترده برقرار بوده است. علاقهی دو کشور به گسترش روابط، سبب شده است در نبود روابط سیاسی در سطح گسترده، روابط فرهنگی به عنوان مبنا و زمینه گسترش روابط و یا حتی جایگزین روابط سیاسی، بسیار مورد توجه باشد و در این سطح گسترش یابد. این، فرضیه ای است که در این مقاله بررسی می شود.
Keywords:
Authors
نورالدین نعمتی
استادیار تاریخ دانشگاه تهران
مظهر ادوای
دانشجو دکتری تاریخ ایران اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :