بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری در زوجین ناسازگار

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) برتاب آوری هیجانی، همبستگی خانواده در زوجین ناسازگار بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زوجین ناسازگار شهر اراک بود که به منظور انجام این پژوهش ۳۰ زوج مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی بهاران شهر اراک به شیوه نمونه گیری طبقه ای و سپس از بین آن ها به شیوه نمونه گیری در دسترس در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. ابزار مورداستفاده عبارت اند از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر(۱۹۷۶)، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) ، گروه گواه طی ۸ جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) قرار گرفتند. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با استفاده از SPSS ۲۲ استفاده شد. مقدار ضریب اتا نشان می دهد، اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری هیجانی ۴۲ درصد، نتایج به دست آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند تاب آوری هیجانی، در زوجین ناسازگار را افزایش دهد

بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری در زوجین ناسازگار Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , تاب آوری هیجانی , ناسازگاری زناشویی