تدوین مدل ساختاری کیفیت زندگی بیماران قلبی بر اساس کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با نقش میانجی ناگویی خلقی و انعطاف پذیری شناختی

هدف از این مطالعه تدوین مدل ساختاری کیفیت زندگی بیماران قلبی بر اساس کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با نقش میانجی ناگویی خلقی و انعطاف پذیری شناختی بود.روش کارروش این مطالعه توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی مراجعه کننده به بیمارستان شهید رجائی، مرکز قلب تهران و بیمارستان خاتم الانبیاء شهر تهران بود. تعداد ۲۸۱ نفر از بیماران به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مینه سوتا، پرسشنامه کوتاه ادراک بیماری، مقیاس چندوجهی کانون کنترل سلامت، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی و مقیاس ناگویی خلقی تورنتو  پاسخ دادند.نتایجتجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد مدل ساختاری کیفیت زندگی بیماران قلبی با تکیه بر کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با نقش میانجی ناگویی خلقی و انعطاف پذیری شناختی برازش دارد. همچنین بین کانون کنترل سلامت، ادراک بیماری و انعطاف پذیری شناختی با کیفیت زندگی رابطه مثبت و معنادار (۰۵/۰>P)، بین ناگویی خلقی و کیفیت زندگی رابطه منفی و معنادار (۰۵/۰>P)، بین کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با کیفیت زندگی رابطه منفی و معنادار (۰۵/۰>P) و بین کانون کنترل سلامت و ادراک بیماری با انعطاف پذیری شناختی رابطه مثبت و معنادار (۰۵/۰>P) وجود دارد. نتیجه گیریدرنتیجه توجه به ابعاد و مشخصه های روان شناختی در مبتلایان به بیماری های قلبی می تواند شناخت بهتری از این بیماری را برای مبتلایان به ارمغان آورد و کیفیت زندگی فرد را افزایش دهد.

Keywords:

کیفیت زندگی , کانون کنترل سلامت , ادراک بیماری , ناگویی خلقی , انعطاف پذیری شناختی , بیماران قلبی