اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت زوجین دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی در شرایط بیماری کووید-۱۹

مقدمهاجتناب تجربی و ترس از صمیمیت از ویژگی هایی زوجین با سبک ارتباطی دیوار سنگی است که پایداری زندگی را با مخاطره جدی روبرو می کند. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت زوجین دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ در دوران همه گیری بیماری کووید-۱۹ بود.روش کارپژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، زوجین دارای سبک ارتباطی دیوارسنگی شهر تهران بودند ، که در سال ۱۴۰۰ به فراخوان همکاری در پژوهش حاضر در شبکه های مجازی پاسخ مثبت دادند. تعداد ۴۰ نفر (۲۰ زوج) بصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند.آزمودنی های گروه های آزمایش وکنترل درسه مرحله پیش آزمون،پس آزمون و پیگیری به مقیاس های چند بعدی اجتناب تجربی و ترس از صمیمیت پاسخ دادند. سپس زوج درمانی گروهی هیجان مدار صرفا برای گروه آزمایش در ۱۰ جلسه اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.یافته هانتایج نشان داد، زوج درمانی هیجان مدار باعث کاهش ترس از صمیمیت و اجتناب تجربی و مولفه های آنها در زوجین دارای سبک ارتباطی دیوارسنگی شد(۰۱/۰>P).نتیجه گیریبر اساس نتایج، توجه به این رویکرد در برنامه های درمانی و مشاوره ای به عنوان یک روش موثر جهت کاهش ترس از صمیمت و اجتناب تجربی زوجین شهر تهران دارای سبک ارتباطی دیوار سنگی می تواند مفید باشد.

Keywords:

اجتناب تجربی , ترس از صمیمیت , دیوار سنگی , زوج درمانی هیجان مدار