اثر کمپوست ضایعات نخل به عنوان جایگزین پیت بر پرورش گیاه زینتی دیفن باخیا (Dieffenbachia amoena)

این پژوهش به منظور بررسی استفاده از کمپوست تهیه شده از ضایعات حاصل از هرس برگ و خوشه فاقد میوه نخل خرما به عنوان بستر کشت در پنج سطح (نسبت های صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد حجمی کمپوست ضایعات نخل جایگزین پیت) و تیمار شاهد پیت- پرلیت (۴ :۱) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و سه تکرار برای پرورش گیاه زینتی دیفن باخیا به اجرا در آمد. ویژگی های شیمیایی و بیولوژیک کمپوست ضایعات نخل و فیزیکو- شیمیایی بسترهای کشت در ابتدا و شاخص های رشدی بعد از یک دوره هفت ماهه مورد ارزیابی و اندازهگیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نسبت کربن به نیتروژن (۱۸C/N=) و آزمون جوانهزنی (۲۵/۷۱%) بیانگر بلوغ و پایداری کمپوست ضایعات نخل میباشد. همچنین، میزان عناصر غذایی، پ- هاش و هدایت الکتریکی کمپوست بیش از پیت بود. ویژگی های فیزیکو- شیمیایی بسترهای کشت نشان داد که نسبت ۷۵% کمپوست جایگزین پیت در دامنه ایده آل قرار دارد. ارزیابی شاخص های رشدی از قبیل ارتفاع گیاه، قطر ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی و وزن تر ریشه نشان می دهد که بیشترین و کمترین میزان رشد به ترتیب از ۷۵% و ۱۰۰% جایگزینی کمپوست ضایعات نخل به جای پیت بهدست آمد. به طور کلی، کمپوست ضایعات نخل، بستر مناسبی برای پرورش دیفن باخیا بوده و تا نسبت ۷۵% می تواند جایگزین پیت وارداتی در ترکیب پیت– پرلیت شود.

Keywords:

Soilless substrate , Peat moss , Growth indices. , بستر کشت بدون خاک , پیت ماس , شاخص های رشد