تاثیر شوری و منگنز بر رشد و ترکیب شیمیایی دانهال های پسته (Pistacia vera L.) در محیط کشت پرلیت

برای بررسی تاثیر مقادیر مختلف منگنز و شوری بر برخی ویژگی های رشد و ترکیب شیمیایی دانهال های پسته (رقم بادامی زرند) یک آزمایش فاکتوریل با دو عامل شوری (صفر، ۷۵، ۱۵۰، ۲۲۵ و ۳۰۰ میلی مولار کلرید سدیم) و منگنز (صفر، ۱۲، ۲۴ و ۳۶ میکرومولار منگنز از منبع سولفات منگنز) در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه و در محیط کشت پرلیت اجرا شد. نتایج نشان داد که شوری موجب کاهش معنی دار تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک ریشه و وزن خشک بخش هوایی گردید. بدین صورت که در تیمار ۳۰۰ میلی مولار کلرید سدیم، تعداد برگ، وزن خشک ریشه، وزن خشک بخش هوایی و سطح برگ به ترتیب ۳۰،۴۰، ۹۲ و ۹۲ درصد نسبت به شاهد (سطح صفر شوری) کاهش پیدا کرد. لیکن با کاربرد ۱۲ و ۲۴ میکرومولار منگنز، وزن خشک بخش هوایی و سطح برگ نسبت به سطح صفر منگنز به ترتیب ۲۹ و ۲۴ درصد افزایش معنی دار حاصل نمود. از آنجا که با افزایش شوری، سطح و وزن خشک برگ کاهش یافت، در نتیجه تحت اثر رقت، غلظت منگنز، روی و فسفر در بخش هوایی و ریشه افزایش و غلظت پتاسیم کاهش یافت. با کاربرد منگنز، غلظت منگنز، روی، فسفر و پتاسیم افزایش یافت. به طورکلی نتیجه این پژوهش نشان داد که شوری، رشد رویشی را کاهش داده و از آنجا که منگنز تاثیر مثبتی بر برخی ویژگیهای رشد دارد، احتمالا منگنز تحمل پسته به محیط ‎های شور را افزایش می دهد.

Keywords:

Salinity stress , Growth traits , Nutrition of pistachio trees. , تنش شوری , تغذیه درختان پسته