ارزیابی تناسب اراضی برای کشت گلخانه ای خیار در مقایسه با سایر کاربری های موجود در منطقه مبارکه و زرین شهر به کمک تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی

ارزیابی تناسب اراضی از روش هایی است که برای تعیین سازگاری اراضی برای نوع خاصی از انواع استفاده ها به کار می رود و از اراضی با توجه به استعداد و پتانسیل تولیدی شان استفاده می شود. این تحقیق با هدف بررسی تناسب اراضی منطقه زرین شهر و مبارکه واقع در غرب استان اصفهان به روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای کاربری های مورد مطالعه انجام گرفت. جهت انجام ارزیابی، ابتدا ساختار سلسله مراتبی متشکل از اهداف، معیارها، زیرمعیارها و گزینه ها ایجاد شد. هدف، تعیین اولویت کاربری در هر واحد اراضی، معیارها شامل تناسب خاک، تناسب اقلیم، سودآوری ناخالص، فاصله تا بازار فروش، دسترسی به منابع آب، عواقب زیست محیطی فیزیکی و عواقب زیست محیطی شیمیایی و گزینه ها نیز عبارت از کشت برنج و احداث گلخانه بود. سپس با استفاده از پرسشنامه های تکمیل شده توسط کارشناسان و نرم افزار Expert Choice ۲۰۰۰، وزن های همه عوامل محاسبه شد. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین وزن به ترتیب متعلق به معیار تناسب اقلیم و فاصله تا بازار فروش با نرخ ناسازگاری ۰۹/۰ بود. در همه واحدهای اراضی، اولویت کاربری با احداث گلخانه بود. علت عمده تناسب بالاتر گلخانه را می توان معیارهای تناسب اقلیم و سودآوری ناخالص ذکر کرد. در مجموع، کشت برنج در منطقه به دلیل تخریب فیزیکی خاک، تاثیر آن در بالا آوردن سطح سفره آب زیرزمینی، کارآیی کم مصرف آب و افزایش شوری خاک، توصیه نمی گردد.

Keywords:

Land evaluation , Landuse , Inconsistency ratio. , ارزیابی اراضی , کاربری اراضی , نرخ ناسازگاری