بررسی آماری نشر افسانه های عامیانه در ایران

از زمان های بسیار قدیم میان مردم اقوام مختلف افسانه های بسیار نقل می شده است. این افسانه ها سینه به سینه ونسل به نسل منتقل شده اند تا به ما رسیده اند. افسانه های عامیانه طبعا لحن گفتاری دارند زیرا قرنها پیش از چاپ وحتی قبل از وجود خط و فن کتابت وجود داشته اند.این قصه ها نه فقط در طول زمان سفر کرده اند بلکه به کمک نقالان و فروشندگان دوره گرد و همراه کاروانیان از دیاری به دیاری دیگر رفته اند.در اثر همین مسافرت در زمان ومکان از صورت نخستین خویش درآمده اند و در هر زمان و محلی مطابق احتیاجات روانی و اجتماعی مردم تغیر شکل یافته اند.اصولا افسانه مجموعه حوادث و وقایعی است که پی درپی اتفاق افتاده و به نتیجه یا نتایجی منجر می شود،یا می توان گفت افسانه نوعی داستان است که فکر و اندیشه ای از خلال ماجراها بیان می شود. حوادث در افسانه ها محیرالعقول اند و در زندگی واقعی غیرقابل وقوع می نمایند. شخصیت ها در چارچوب افسانه باورپذیرند ولی هرگز وجود خارجی ندارند.

Keywords:

افسانه های عامیانه در ایران , تولید افسانه های عامیانه , ناشران , ادبیات کودکان ونوجوانان