تاثیر انطباق پذیری بر نوآوری و نقش تعدیل گر سرمایه اجتماعی و فکری از دیدگاه کارکنان آموزشی abstract
هدف بررسی تاثیر
انطباق پذیری بر
نوآوری با توجه به نقش تعدیلگر
سرمایه اجتماعی و
سرمایه فکری از دیدگاه کارکنان آموزشی دانشگاه مازندران است. روش پژوهش در این پژوهش ، توصیفی است و از نوع پژوهشات کاربردی است. جامعه آماری ۳۲۰ نفر از کارکنان می باشد. از این میان بر اساس جدول مورگان ۱۷۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس نمونه گیری طبقه ای تصادفی، پرسشنامه بین آنها توزیع و داده ها جمع آوری گردید. در این پژوهش برای سنجش
سرمایه اجتماعی از پرسشنامه ناهاپیت وگوشال (۱۹۹۸)برای سنجش
انطباق پذیری سازمانی از پرسشنامه (سوسمن،۲۰۰۴ و استریچمن،۲۰۰۵) مطابق با شرایط ایران استفاده شده است. برای سنجش
سرمایه فکری از پرسشنامه سرمایه فکری، که توسط بونتیس (۱۹۹۸) برای سنجش
نوآوری سازمانی از پرسشنامه توسط اسماعیل (۲۰۰۲) طراحی شده است استفاده شده است برای بررسی مدل مفهومی از روش معادلات ساختاریSEM و از نرم افزار Smart PLS استفاده شده است. یافته ها نشان می دهند که،
انطباق پذیری ، بر
نوآوری کارکنان اثر دارد. و نیز
سرمایه اجتماعی و
سرمایه فکری رابطه بین
انطباق پذیری و
نوآوری را تعدیل می کنند، توجه به تلاش دیگران، توجه و اعتماد به اهداف و برنامه های دسترسی به آن در سازمان، تعهد متقابل، احترام به ارزش ها و متفاوت بودن گونه های فرهنگی واز جمله نشانه های قوی بودن میزان
سرمایه اجتماعی در یک سازمان می باشد که این قدرت در نهایت باعث خلق مزیت رقابتی برای سازمان می شود چرا که وجود این مولفه ها همواره نشانگر رشد خلاقیت و
نوآوری در سازمان می باشد.