تاثیرکیفیت زندگی شهری و مشارکت شهروندان در مدیریت شهری

امروزه کیفیت زندگی به عنوان عنصری کلیدی در سیاستگذاری و بررسی سیاست های حوزه عمومی مورد بحث قرار می گیرد . به منظور تشکیل یک محیطخوب برای زندگی، اجزاء مدیریت نقش مهمی در حفظ وضعیت و افزایش کیفیت زندگی مردم در مناطق شهری دارا می باشند، و این موضوع در مناطق شهریبه دلیل وجود گروه های بسیاری از مردم و یک وضعیت محیطی پیچیده سخت تر خواهد بود. مطالعه کیفیت زندگی در برنامه ریزی شهری به گستره وسیعیاز فرض هایی متکی است که گستردگی آن ها به اندازه ای گوناگون است که، این تفاوت را می توان از کیفیت زندگی میان افراد، گروه ها و یا مکان ها محتلفتشخیص داده و تدبیر تجویز شده می تواند تفاوت ها و اختلاف موجود را ریشه کن نماید. رشد فزآینده ابعاد شهرنشینی و پیچیدگی ماهیت مسائل شهریموجب شده که تاکید و توجه مدیران و برنامه ریزان بیش از هر زمان دیگر به سطوح پایین تر و ابعاد مملوس زندگی شهروندان معطوف شود. بر این اساس امروزهیکی از ارکان اساسی برنامه ریزی در دنیای جدید، توجه به مشارکت آگاهانه و فعالانه افراد جامعه در تمامی ابعاد توسعه می باشد. بنابراین مشارکت شهرونداندر اداره امور شهری و در بخش های مختلف مدیریت شهری موجب ارتقاء سطح کیفی زندگی شهری میشود، چرا که برنامه ریزی با مردم و نیز برنامه ریزیعدالت محور را برای شهرها به ارمغان خواهد آورد . هدف از این مقاله بررسی جایگاه مشارکت شهروندی در برنامه ریزی شهر و همچنین تشریح مفاهیم مشارکتدر این زمینه است. نتایج حاکی از آنست که یکی از مولفه های مهم جامعه شهری مدرن مربوط به چگونگی تحقق مشارکت شهروندی می باشد و این موضوعاغلب برنامه ریزان و مدیران شهری را با چالشی بزرگ روبرو نموده است .

Keywords:

مشارکت , مدیریت شهری , شهروندان , کیفیت زندگی