اولویت بندی راهبردهای دفاعی و امنیتی در منظق مرزی کشور با ترکیه با رویکرد پدافند غیر عامل

هدف پژوهش حاضر الویت بندی راهبردهای دفاعی - امنیتی در مناطق مرزی ایران و ترکیه با رویکرد پدافند غیر عامل بود. روش پژوهشکاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری پژوهش شامل سه بخش بود که در بخش اول ۲۹ نفر (شامل ۱۳ نفر افسران ارشد، ۸ نفر افسرانجزه، ۴ نفر درجه داران و ۴ نفر فرمانداری بخش) به پرسشنامه محقق ساخته پاسخ داده و بعد از شناسایی عوامل موثر دفاعی - امنیتی در مناطق مرزیایران و ترکیه، در بخش دوم (سناریو ویزارد) ۳ نفر از متخصصان و کارشناسان نظامی و در بخش سوم سوات و ANP هم ۴ نفر از کارشناسان نظامی استفادهشده است که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته های پژوهش نشان داد که در راهبردهای دفاعی و امنیتی مناطق مرزی ایران وترکیه احتمال وقوع شرایط بحرانی کم (۲۱/۱۱ درصد) ولی احتمال وقوع دو حالت مطلوب (۵۳/۳۳ درصد) و ایستا (۵/۵۵ درصد) بیشتر است. بهطور کلی با توجه به نتایج بدست آمده بر اساس امتیازات نهایی عوامل داخلی (قوت، ضعف) و عوامل خارجی (فرصت و تهدید) می توان بیان کرد کهمهمترین راهبردی که می تواند در مناطق مرزی ایران و ترکیه لحاظ شود استراتژی های تدافعی (WT) در اولویت اول و راهبرد جایگزین آن استراتژیهای بازنگری (ST) در الویت دوم است.

Keywords:

راهبردهای دفاعی , راهبرد های امنیتی , پدافند غیرعامل