تفسیر نادرست از قوانین در فرآیند صدور احکام جزایی

امروزه با توجه به تغییرات، تحولات و پدیده های نوظهور اجتماعی، بی تردید قوانین ثابت و مقطوع به تنهایی قابلیت پاسخگویی به تمام نیازها و واقعیت های نظام منعطف و پدیده های متنوع انسانی را ندارند؛ این مهم در قوانین کیفری بسیار با اهمیت و حساس تر قلمداد می شود؛ بنابراین قاعده و ساختار راه گشای تفسیر، بیش از سایر زمان ها در نظام قضایی احساس می شود؛ خاستگاه نیاز به تفسیر در قوانین جزایی، در راستای همگام شدن با عدالت قضایی و عدم تضییع حقوق و آزادی های افراد شکل گرفت، و از مبانی وجودی و تاریخی طولانی برخوردار است تا آنجا که عده ای آن را به عنوان یک دانش تخصصی و علمی، روش مند تلقی می کنند؛ از این رو، نهاد تفسیر در نظام های قضایی مختلفی با مرجعیت تفسیرهای قانونی و قضایی به رسمیت شناخته شده است؛ اما آنچه که مهم به نظر می رسد، اهمیت تفسیر قضایی قضات در قوانین کیفری می باشد که نهایتا به صدور احکامی شایسته و عادلانه منتهی می شود؛ لذا شناخت مبانی الزام به تفسیر و رعایت تمام بایسته ها و الزامات تفسیری، می تواند استنباط های قضایی قضات از قوانین کیفری و چگونگی به کارگیری قاعده تفسیر را در یک مسیر صحیح و منسجم با پشتوانه قانونی قرار دهد؛ بنابراین، در این نوشتار درصدد برآمدیم تا با روش توصیفی و تحلیلی، مولفه های اساسی و الزامی پیرامون تفسیر از قوانین را تبیین کنیم و آن را در پیوند با رعایت تمام گزاره های قانونی صدور احکام جزایی، به شکلی گویا و منسجم، برای همگام شدن با عدالت قضایی ارزیابی نماییم

Keywords:

تفسیر قضایی , احکام جزایی , مبانی تفسیر , الزامات تفسیر , عدالت قضایی